شما در حال خواندن بیست‌وچهارمین یادداشت (مشاورهی مصلحتی) از مجموعه‌ی نبض تولید هستید.
در دنیای مشاوره، گاهی اوقات با صحنه‌ای مواجه می‌شویم که بیشتر شبیه یک نمایش است تا یک فرآیند تخصصی. تصور کنید در یک اتاق مشاوره نشسته‌اید، جایی که مشاور با لبخندی دلنشین، تمام آنچه می‌گویید را تأیید می‌کند. این حس می‌تواند در لحظه‌ای شما را آرام کند و دنیای شما را روشن‌تر کند. اما آیا واقعاً به همین سادگی است؟ آیا در این لحظه‌ها به فکر چالش‌های واقعی زندگی‌تان هستید یا فقط به دنبال تسکینی موقتی؟
شاید در این مسیر، به یاد یک زوج جوان بیفتید که بعد از تعیین تاریخ عروسی، به مشاور مراجعه کرده‌اند. آن‌ها به دنبال تأیید یکدیگر و مهر تأیید روان‌شناس بر عشق‌شان هستند، تا مسیر خوشبختی‌شان هموار شود. در اینجا، مشاور به جای کشف عمیق‌تر مشکلات و چالش‌های پیش رو، ترجیح می‌دهد که از بحرانی در حال ظهور غافل شود. او به دنبال رضایت مراجعان است، نه درگیری با واقعیت‌ها. و اینجاست که خط باریک بین حمایت عاطفی و تأیید کورکورانه آغاز می‌شود.
در دنیای امروز، برخی مشاوران به جای ارائه راهکارهای علمی و کارآمد، به بنگاه‌های شادمانی تبدیل شده‌اند. آن‌ها از ایده‌های ضعیف مراجعان دفاع می‌کنند تا ارتباطات خود را حفظ کنند و از این طریق درآمد بیشتری کسب کنند. و به راستی، آیا این همان چیزی است که مراجعان نیاز دارند؟ آیا واقعاً کسی به دنبال حل مشکل است یا فقط به دنبال دلداری و تأیید عاطفی؟
به عنوان مشاور توسعه واحدهای تولیدی، تجربیاتم مرا به جایی رسانده که متوجه شوم این رویکرد نمی‌تواند پایدار باشد. هرچند تأیید و حمایت عاطفی خوب است، اما واقعیت این است که تغییر و پیشرفت با مواجهه با چالش‌ها و حقایق آغاز می‌شود. در این میان، من از خودم می‌پرسم: آیا می‌توانم به عنوان یک مشاور صادقانه به مراجعانم بگویم که در مسیر اشتباهی قدم می‌زنند؟ آیا می‌توانم به جای یک همدرد، یک راهنما باشم؟
دنیای مشاوره، دنیای پیچیده‌ای است. در آن، نیاز به تأیید و جلب رضایت می‌تواند باعث شود که ما به سادگی از کنار واقعیت‌ها عبور کنیم. اما من به عنوان یک فرد معتقد به قدرت صداقت، از این رویکرد فاصله می‌گیرم. چراکه می‌دانم مواجهه با واقعیت‌ها، هرچند دردناک، بهترین راه برای رشد و پیشرفت است.
اکنون که از جلسات مشاوره فاصله گرفته‌ام، فرصت‌های جدیدی برای ارتباط با شما عزیزان از طریق نظرات و پرسش‌ها پیدا کرده‌ام. به دنبال ایجاد فضایی هستم که در آن بتوانیم به جای ملاحظه‌کاری و تعارف، با صداقت و شفافیت به همدیگر کمک کنیم. می‌دانم که پذیرش واقعیت‌ها همیشه آسان نیست، اما این همان چیزی است که ما را به سوی تغییرات مثبت هدایت می‌کند.
پس دفعه بعد که در یک جلسه مشاوره نشسته‌اید، به یاد داشته باشید: آیا واقعاً به دنبال تأیید هستید یا به دنبال راه‌حلی برای مشکلات‌تان؟ این سؤال می‌تواند مسیر شما را به سمت بهبودی واقعی تغییر دهد. و به یاد داشته باشید، حقایق، هرچند ممکن است تلخ باشند، در نهایت کلید تحقق آرزوهای شما هستند.
در گذر زمان، تلاش می‌کنم روایتگر تولید باشم؛ قلمم را با ناگفته‌ها آشنا کرده‌ام تا شاید بتوانم از دل صنعت، داستان‌های کمتر شنیده شده را بازگو کنم. اینجا میلاد اسمعیلی، در تلاش برای روایت لحظه‌های پیوند صنعت و انسان.