بهانه نگیر، تولید کن

در سال‌های اخیر متوجه شدم که بسیاری از علاقه‌مندان تولید به دلایل مختلف آرزوهایشان را نادیده می‌گیرند و قدمی برای تولید بر نمی‌دارند. بعضی از آن‌ها می‌گویند که رشته تحصیلی‌شان مرتبط نیست، پول کافی ندارند یا تعهدات خانوادگی وقت‌شان را می‌گیرد. این بهانه‌ها نمی‌توانند به پیشرفت منتهی شوند.

این جا صحبت از این نیست که: «محدودیت‌ها باعث موفقیت می‌شوند». صنعت جدی‌تر از آن است که دنبال حرف‌های انگیزشی باشیم. اما این حقیقت قابل انکار نیست که: «تنها با تلاش مستمر و پشتکار می‌توان به موفقیت دست یافت». موفقیت در میدان تولید مستلزم صبر و مقاومت زیادی است؛ این را از تولیدکنندگان موفق آموخته‌ام.

بسیاری از تولیدکنندگان برجسته، افراد شجاع، مقاوم و اهل عمل هستند. آنها بارها شکست خورده‌اند و از شکست‌ها آموخته‌اند که چگونه به اهداف خود دست یابند. کارخانه‌دارانی که از صفر شروع کرده‌اند، آرامش خاصی در مواجهه با چالش‌ها دارند زیرا مشکلات بزرگی را پشت سر گذاشته‌اند و دیگر بابت مسائل کوچک نمی‌رنجند.

تولیدکننده بودن یک ویژگی ذاتی است؛ بعد از تلاش‌های فراوان برای ترغیب افراد مختلف به تولید، فهمیدم که مردم بالذات دو دسته‌اند: یا تولیدکننده هستند و یا مصرف‌کننده.

مصرف‌کنندگان از بستری که دیگران ایجاد کرده‌اند برای گذران زندگی استفاده می‌کنند؛ پس اگر وارد میدان تولید شوند، غالباً آن را رها می‌کنند؛ چرا که تحمل مشکلات و مسیر طولانی آن را ندارند. بر عکس، تولیدکنندگان با مصرف کردن آرام نمی‌گیرند و همیشه به فکر ساختن هستند.

شما ممکن است مصرف‌کننده‌ای باشید که بنا به جذابیت‌های تولید، قدم در این میدان گذاشته است؛ در این حالت به زودی خسته می‌شود و می‌روید. اما اگر تولیدکننده هستید و همیشه به ساختن فکر کرده‌اید، بهانه‌ها را کنار بگذارید. این مسیر سخت و پر از چالش است. احتمالاً شکست‌های زیادی را تجربه خواهید کرد؛ اما این بخشی از حقیقت میدان است و باید با آن کنار بیایید.