اینجا راهنمای مجموعه مدیریت موجودی است.
در این درس مفهوم موجودی (Inventory)، انواع موجودی‌های حسابداری (Accountung Inventories) و موجودی‌های عملیاتی (Operational Inventories) و همچنین منظور از مدیریت موجودی (Inventory Management) را توضیح خواهیم داد.
موجودی‌ها را می‌توانیم متناسب با اهداف‌مان به روش‌های مختلف طبقه‌بندی کنیم. در کنترل موجودی نیز برای این که بدانیم کدام موجودی‌ها به توجه و نظارت بیشتری نیاز دارند، اقلام را بر اساس میزان اهمیت گروه‌بندی می‌کنیم. طبقه‌بندی ABC یک رویکرد برای تفکیک موجودی‌ها بر اساس میزان اهمیت‌شان است.
برای تصمیم‌گیری در مورد مسائل کنترل موجودی، باید هزینه‌های مختلفی که ممکن است به واسطه موجودی‌ها تحمیل شوند یا اصطلاحاً هزینه‌های موجودی را بشناسیم. در این درس هزینه‌های موجودی شامل سه گروه هزینه‌های خریداری، هزینه‌های نگهداری و هزینه‌های کمبود را توضیح خواهیم داد.
در این درس، یکی از ساده‌ترین اشکال مدل EOQ را ارائه خواهیم کرد. فرض‌های زیاد این مدل سبب می‌شوند که گزینه مناسبی برای بسیاری از مسائل کنترل موجودی نباشد، با این وجود خیلی از مدل‌های پیشرفته‌تر بر اساس همین مدل بنا شده‌اند؛ لذا برای یادگیری آن‌ها در درس‌های آینده باید ابتدا با مدل EOQ آشنا شویم.
یکی از فرض‌ها در مدل EOQ این است که: «همیشه موجودی کافی برای پاسخ به تقاضا داریم، پس با کمبود موجودی روبه‌رو نمی‌شویم و هزینه‌ای بابت آن نمی‌دهیم». چنین فرضی کاملاً خوشبینانه است و می‌خواهیم آن را تعدیل کنیم؛ بدین منظور فرض می‌کنیم که اولاً «کمبود موجودی مجاز است» و ثانیاً «راهکار ما در دوران کمبود موجودی این است که سفارش مشتریان را ثبت کنیم و بعداً به آن‌ها پاسخ دهیم».
در نسخه ساده مدل EOQ یکی از فرض‌ها این است که: «هزینه خرید هر واحد موجودی ثابت می‌ماند». در این درس می‌خواهیم این فرض را به چالش کشیده و مدل EOQ را طوری توسعه دهیم که از «تخفیف در ازای خرید بیشتر» پشتیبانی کند. تخفیف‌ها ممکن است روی کل سبد خرید یا روی بخشی از آن اعمال شوند. مدلی که در این درس ارائه خواهیم کرد، با این فرض است که تخفیف‌ها روی کل سبد خرید اعمال می‌شوند.
تأمین موجودی می‌تواند به واسطه خریداری کردن اقلام یا تولید آن‌ها باشد. مدل EPQ نسخه‌ای از مدل EOQ است که با تأمین اقلام از طریق فرایند تولید دسته‌ای انطباق یافته است. در این مدل هزینه‌های ثابت مربوط به هر نوبت تولید جایگزین هزینه‌های ثابت هر نوبت سفارش خرید شده و همچنین فرض تحویل یکباره همه اقلام سفارش داده شده، جای خود را به فرض تحویل تدریجی اقلام داده است.